may kapitbahay kami -bale housekeeper sila ng bahay dahil di na nakatira doon ang may ari. nung lumipat kami, 5 na anak nilang babae.
si lalaki walang trabaho, paminsan-minsan kukunin as 'boy' ng mga residente- magputol ng halaman, maglinis etc..
si babae- ganun din - minsan maglalaba
nakikisama naman kami syempre kapitbahay eh. kaya nakakausap namin sila at napag uusapan ang contraceptives at pag patali.
oo naman sila ng oo, hanggang sa nabuntis ulit ang babae (child #6) - baby boy
yun naka lalaki na sila - kaya sabi namin oks na yan patali na kayo may lalaki na kayo. libre naman sa barangay mag patali- oo naman sila.
hanggang nung after 6 months - lo and behold buntis nanaman si babae.-
ayun - si lalaki nasiraan ng ulo nagwawala.
naging problema namin sa amin yan, --- nagsasalita mag isa, nambabato, lumalabas na may itak. actually inaantay ko lang dumungaw sa pader namin yun at hahatawin ko ng tubo.- sinabihan ng asosasyon ang pamilya na pag hindi nagtino si lalaki- ipapabarangay na- kaya sa wakas nag ok na.
ang di ko maintindihan ay ang pag iisip nila- alam na nga nila hindi na nila mapakain at mapag aral ang mga anak nila- sige pa rin. pwwede naman sila magsama sa kama pa rin ng mag-asawa- di naman mawawala yun pag nagpatali- kaya walang kaso ang init ng dugo.
ang napansin ko din sa kanila- may sense of entitlement sila at mataas pa ang pride.
pag di mo mapahiram ng pera -- ang laki ng galit
pag pinakain mo ang mga anak nila- galit pa rin
pag bigyan mo ng trabaho-- naliliitan sa sweldo at mahirap daw.
kahit hindi kanila ang bahay- matagal na sila nakatira doon-- kanila na daw yun
eto mentality ng mahirap. kaya talagangwalang mararating-- magpaparami pa.