YUP COMMERCIALIZED TALAGA ANG ROCK.IT ALL GOES BACK TO BRANDING MGA TSONG,KAILANAGAN MAY TAG OR LABEL UNG PHENOMENON.ung mga companies nag aabang lang ng next big thing tapos feed off na lang sa energy ng phenomenon na un.pagkatapos nyan papalaganapin nila ung eksena by sponsorships and endorsements para may mukha at boses ung phenomenon,then i lalabel nila into something na digestible sa masa.like ung mga rakista kuno ngaun,na kaialangan e naka itim lahat at naka sideways pa ung buhok.thats like ahat grunge was or punk was in their time.then of course pati mga artista e nakigaya na sa mga pormahan ng mga rakenrollers,tapos bubuo din cla ng banda at magkaka album.ganun din ung mga banda na kabi kabila endorsements.kailanagan kasi magkaroon ng boses at mukha ung phenomenon.
syempre pag ma saturate na ung wants ng masa,biglang bitaw ung mga companies and off to the next big thing.nangyari na to nung 90s d2 sa atin,biglang boom ang band scene to the point na pati the youth at yano ay nasa mga noon time shows,then nag cool down kasi nagsawa ung mga tao.tapos na uulit naman ngaun sa eksena kaya ang daming banda at active ung eksena to the point na you will have to filter the good and the bad na talaga.
ang ok sa pagiging commercialized ng rock e magkakaroon lahat ng nais mabuhay sa musika,meaning just play music as their work.pati cna noel cabangon,dong abay,dawn at madami pang malulupit sa eksena ay nakikita ng tao doing what they do best and living off it.ok din un kasi mas maraming chances na dito ka na lang at wag mag showband or maghanap ng trabaho.magkakaroon din ng options ang tao na makarinig ng iba ibang genres ng music,like reggae,ska or blues which is good.
what is bad about it?madami.as in.hehe.
